Kiedy dzielę się z Wami na szwecjoblogowym Instagramie albo fanpage'u tym, co aktualnie czytam i kiedy zabieram się za lekturę nowego numeru Språktidningen, co miesiąc dostaję kilka pytań o to czasopismo. Czym właściwie jest, skąd je wziąć i na jakim poziomie trzeba znać szwedzki, żeby je czytać? Na te pytania odpowiem Wam w dzisiejszym wpisie: na dwa pierwsze bezpośrednio, na ostatnie - pokazując Wam po prostu przykłady artykułów z tego czasopisma (wytłuszczone linki), zobaczycie sami, jakiego rodzaju są to teksty.
Språktidningen to szwedzkie czasopismo popularnonaukowe, skierowane dla osób, które interesują się językami. Według statystyk liczy sobie 66 000 czytelników, wśród których większość to nauczyciele, dziennikarze i tłumacze. Inspiracją do powstania magazynu miała stać się popularność programów poświęconych językowi w telewizji i radiu, takich jak Värsta språket Fredrika Lindströma i Språket i P1. Zwróćcie uwagę, że Språktidningen to czasopismo skierowane do szwedzkojęzycznych czytelników, a nie stworzone specjalnie dla uczących się języka szwedzkiego, tak jak np. English Matters czy Deutsch Aktuell i tym podobne publikacje (te akurat kojarzę z biblioteczek szkół językowych).
Språktidningen (dosł. Językową gazetę) poznałam na studiach - czasem czytaliśmy pojedyncze artykuły na zajęciach jako punkt wyjścia do dyskusji albo jako komentarz do danego tematu. Najbardziej utkwił mi w pamięci tekst o duńskich dzieciach, które uczą się mówić wolniej niż ich rówieśnicy otoczeni innym językiem 😉 Språktidningen oprócz Rady Języka Szwedzkiego było dla mnie źródłem informacji o corocznej "liście nowych słów", o której co roku donoszę Wam na Szwecjoblogu.
W każdym numerze znajduję teksty, które sprawia, że mam ochotę komuś o nich opowiedzieć. W tegorocznym numerze wydanym około Wielkanocy znalazł się na przykład artykuł o nazwach produktów w sklepach IKEA - świetne uzupełnienie informacji, którymi dzieliłam się z Wami w tym wpisie.
Lubię niusy na temat aktualnych badań związanych z językiem. W Språktidningen donoszono m.in. o analizie tekstów zespołu Kent zestawionych z wynikami z narzędzi Spotify, dzięki czemu udało się wyłonić najbardziej depresyjne utwory tej grupy. Albo o badaniach, które potwierdziły, że alkohol w małych dawkach poprawia zdolności językowe, w tym mówienie. Ostatnio zaintrygował mnie list czytelnika z Finlandii o tym, że w języku fińskim jest słowo annoskateus, oznaczające patologiczną zazdrość, jaką możemy poczuć w restauracji, kiedy okazuje się, że to, co zamówił nasz sąsiad lub towarzysz, jest lepsze niż nasze zamówienie. Fascynujące!
Lubię też to, że artykuły przewodnie dotyczą często tematów aktualnych, np. w tym roku przed wyborami pojawił się tekst o hasłach i pojęciach używanych przez polityków, a w sezonie na semle - teksty o pochodzeniu słowa semla i o kulinarnych wariacjach na temat semli. I ich nazwach.
W aktualnych wydaniach znaleźć można pewne stałe cykle: są listy od czytelników, są doniesienia o najnowszych badaniach i odkryciach oraz o nowych słowach w języku szwedzkim. Co numer prezentowany jest też jeden język obcy (o języku polskim opowiadała kilka numerów temu Katarzyna Syty z Instytutu Polskiego w Sztokholmie). A w starych numerach był też cykl o kamieniach runicznych.
Kilka stron zajmują pytania czytelników i odpowiedzi ekspertów. Bardzo lubię kącik Sary Lövestam - porwała mnie swoim pasjonującym wykładem o gramatyce (tak, o gramatyce można opowiadać z pasją!) podczas Targów Książki w Göteborgu kilka lat temu i wciąż zachwyca pełnymi humoru książkami o gramatyce (Grejen med verb, Grejen med substantiv och pronomen i ostatnia Grejen med ordföljd). Zawsze z zainteresowaniem zerkam na stronę Språkpolisen, gdzie "językowi policjanci" skarżą się, co drażni ich w tym, jak ludzie posługują się językiem szwedzkim. To ciekawe porównanie z tym, na jakie konstrukcje zwracają uwagę wykładowcy w wypowiedziach studentów filologii szwedzkiej 😊 Na koniec na czytelników czekają zadania do ruszenia głową (na wakacje prenumeratorzy otrzymują specjalny numer Klurigt z krzyżówkami, quizami i łamigłówkami). Chociaż często sięgam po polskie magazyny szaradziarskie, to szwedzkie krzyżówki do dla mnie wciąż jakaś czarna magia...
No i wreszcie: skąd wziąć Språktidningen? Możecie kupić bieżący numer, jeśli akurat jesteście w Szwecji (powinno się udać np. w Pressbyrån). Można zaprenumerować papierowe wydanie, także z wysyłką do Polski, albo kupować i czytać na telefonach lub tabletach (dla prenumeratorów wydań papierowych wydania elektroniczne są dostępne bez dodatkowych opłat - tego rozwiązania akurat jeszcze nie testowałam). W wielu sklepach charytatywnych, np. Erikshjälpen, Emmaus czy Stadsmissionen znaleźć można stare numery za grosze - mnie udało się dzięki temu wyszperać numery z ciekawymi artykułami, które pewnie przydadzą mi się w pracy 😊
Lubicie programy i prasę o takiej tematyce?
Czy raczej zostawiacie takie rzeczy prawdziwym językowym maniakom?
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz