Ślub od A do Ö

Ponieważ post o ślubnych przesądach cieszył się dużą popularnością, postanowiłam przygotować kolejny związany ze ślubną tematyką. Tym bardziej, że teraz, kiedy Ten Wielki Dzień już za nami, nie muszę martwić się, że przechodzenie od A do Ö spowoduje atak paniki, że w przygotowaniach czegoś brakuje ;) Oto krótki ślubny słowniczek, wraz z wymową:

BORGERLIG VIGSEL - ślub cywilny, nazywany też świeckim, zawierany przed uprawnionym do jego udzielenia urzędnikiem. W Szwecji możliwość zawierania cywilnych ślubów dla wszystkich istnieje od 1908 roku.

BRUD - panna młoda.

BRUDBUKETT - bukiet ślubny - dziś niemal oczywisty atrybut panny młodej, pojawił się w Szwecji dopiero w połowie XIX wieku, wcześniej kwiatami ozdabiano głowę przyszłej żony. Na początku nie pełnił funkcji dekoracyjnej, ale zapachową - panna młoda pachniała zatem różami, konwaliami, lawendą czy frezjami.

BRUDGUM - pan młody.

BRUDKRONA - korona panny młodej. Jeśli nie wiecie, co to takiego, przeczytajcie koniecznie mój starszy wpis o tej właśnie ozdobie. Dawniej "pożyczano" korony dla panien młodych z figur Maryi z kościołów lub klasztorów, bo średniowieczna panna młoda porównywana była do Maryi Panny, królowej nieba i ziemi. Dziś zwyczaj noszenia korony jest rzadszy, mało kto pamięta o jej religijnej symbolice, zmienia się też design koron, choć te tradycyjne wciąż można wypożyczać ze szwedzkich kościołów.

BRÖLLOP - wesele. Słowo pochodzi od brudlopp czyli "bieg panny młodej" z czasów, gdy nie było ślubów kościelnych, a ceremonia zaślubin odbywała się w domu panny młodej. Po zaślubinach należało szybko udać się na przyjęcie do domu pana młodego, stąd prawdopodobnie ten "bieg".

BRUDNÄBB - druhenka, dziewczynka, sypiąca kwiatki w orszaku ślubnym. Druhenki miały symbolizować bieg życia, podkreślać przejście panny młodej z niewinnej panny w rolę dojrzałą kobietę i przyszłą matkę.

BRUDSKÅL - pierwszy weselny toast za zdrowie nowożeńców, wznoszony szampanem lub winem musującym, gdy wszyscy goście zjawiają się na weselu.

INBJUDAN - zaproszenie. Na szwedzkich zaproszeniach często pojawia się skrót OSA - Om svar anhålles, czyli "prosi się o odpowiedź".

KYRKLIG VIGSEL - ślub kościelny, nazywany też wyznaniowym. Udziela go duchowny podczas religijnej ceremonii. Do pierwszej połowy XVIII wieku w Szwecji śluby zawierano często w domu panny młodej bez obecności duchownego. W 1734 ustanowiono, że jedynie ślub kościelny ma moc prawną.

LYSNING - zapowiedzi przedślubne. W XVIII wieku zyskały też na znaczeniu - ogłaszano je z ambony na trzy tygodnie przed planowanym zawarciem małżeństwa. W tym czasie każdy, kto znał przeszkodę w zawarciu związku małżeńskiego, powinien ją zgłosić. Dziś istnienie przeszkód do zawarcia małżeństwa badają urzędnicy (hindersprövning).

MARSKALK - drużba, męski odpowiednik druhny.

MORGONGÅVA - prezent, jaki małżonek daje żonie po nocy poślubnej (dosł. "poranny podarunek"). Początkowo miał to być prezent, który zabezpieczyłby byt żony, gdyby nagle owdowiała (znalazłam też interpretację, że miała to być rekompensata za utracone dziewictwo). Współcześnie w "porannym podarunku" młoda żona otrzymuje najczęściej naszyjnik lub zawieszkę. Popularne jest też wymienianie się prezentami - zwyczaj stał się dużo bardziej romantyczny.

MÖHIPPA - wieczór panieński.

SVENSEXA - wieczór kawalerski.

TÄRNA - druhna.

VIGSELRING - obrączka. Noszona w Szwecji na serdecznym palcu lewej dłoni. Dziś często kobieta i mężczyzna wymieniają obrączki podczas ślubu, chociaż w szwedzkiej tradycji pierścionki zaręczynowe (gładkie, bez ozdób) noszą i kobieta, i mężczyzna, a w dniu zaślubin jeszcze jeden pierścionek z oczkiem otrzymuje kobieta. Więcej w kwestii dylematów pierścionkowych i obrączkowym we wpisie o zaręczynach po szwedzku.