Szwedzkie słówko bra to jedno z pierwszych, które poznałam. Znaczy 'dobrze' i tak właśnie motywowali nas i chwalili nas lektorzy, gdy dobrze wykonaliśmy zadanie. Kiedy się spotykaliśmy, na pytanie 'Jak się masz', odpowiadaliśmy: Bra, tack! Pod koniec zajęć życzyliśmy sobie miłego dnia, mówiąc: Ha en bra dag! To słowo było dla mnie od samego początku tak szwedzkie, że nie spodziewałam się, że może tak naprawdę pochodzić z innego języka.
Dopiero kiedy przygotowywałam materiały na blogowy Miesiąc Języków, odkryłam, że szwedzkie bra pochodzi właściwie z języka włoskiego! Okazuje się bowiem, że bra wywodzi się od bravo, wykrzyknienia, wyrażającego entuzjastyczną aprobatę, poklask dla osoby zdolnej i pojętnej, a także odważnej i śmiałej.
Kto by pomyślał, że Szwedzi na co dzień chwalą się (ale też ksiażki, filmy, jedzenie...) po włosku! ;)
Dzień włoski to kolejny "odcinek" Miesiąca Języków. Jeśli jeszcze nie wiecie, co to takiego, to przypominam, że to blogerska inicjatywa, mająca na celu celebrowanie bogactwa językowego i kulturowego. Więcej o jej założeniach oraz miesięcznym językowym rozkładzie jazdy przeczytacie na blogu kulturowo-językowych.
Poznajcie dziś Włochy z:
angielskiego punktu widzenia:
chińskiego punktu widzenia:
francuskiego punktu widzenia:
hiszpańskiego punktu widzenia:
niemieckiego punktu widzenia:
włoskiego punkt widzenia:
Źródło:
:D
OdpowiedzUsuńOrd med historia av Gösta Bergman
OdpowiedzUsuńBra
Jag ser, säger Karl XII i ett bevarat brev från 1702, "at I är braff onder på Pålac-karna" (bra ond) och Dalin i sin Argus (1733) konstaterar att det finns "mången, hwilken änskönt han icke är Magister, dock i sina studier är en så braf Karl, som någon Magister". Bra är talspråksformen av braf, som uttalades brav. Det är samma bortfall av v som i ga (gav) och å (åv, av) - det är bara det att i de två senare orden har skriftspråket inte godkänt bortfallet. Den kortare formen bra börjar uppträda i skrift redan på 1600-talet. För ett av de tidiga beläggen svarar Lucidor, som i en av sina dryckesvisor (omkr. 1670) skriver: "Will här ingen säya Ja? / Tack min Broer deth war bra!"
Vi har fått ordet från tyska brav (duglig, redlig, tapper), vilket liksom nederländska braaf återgår på franska brave (tapper, duktig). För tyskans och svenskans del har 30-åriga kriget bidragit till ordets spridning i betydelsen militärt tapper (brav soldat). Till franskan har ordet kommit, vill det synas, närmast från spanska bravo, tidigast i betydelsen vild, okultiverad. Den italienska formen är också bravo. Det antas allmänt gå tillbaka på latinets barbarns (främmande, i medeltidslatinet även vild, grym) efter att ha passerat ett mellanstadium brabu(s).
Direkt från italienskan kommer interjektionen bravo (bra, utmärkt!), bifallsropet, ursprungligen riktat till en manlig artist - till en kvinnlig ropade man brava. Av italienskt ursprung är också bravad och bravur, det ena via franska bravade av italienska bravata (skryt, utmaning), det andra via franska bravour av italienska bravura (tapperhet).
Szwedzkiego nie znam, ale brava za wpis ;).
OdpowiedzUsuńBra było także jednym z pierwszych moich słówke, chyba zaraz po hej! :D
OdpowiedzUsuńWiesz, że jak zobaczyłam tytuł Twojego posta, to po prostu czułam przez skórę, że chodzi właśnie o słowo "bravo"? :D Ciekawa jestem tylko, dlaczego weszło do szwedzkiego w tej skróconej formie...
OdpowiedzUsuńOt, taki skandynawski minimalizm, żeby nie pochwalić za bardzo. Chyba w książce 'Muzyka pop z Vittuli' Mikaela Niemi trafiłam na zdanie, że nadmierna pochwała prowadzi do przesadzonych planów na przyszłość i bankructwa.
UsuńAle ciekawostka. W życiu nie pomyślałabym, że bra pochodzi od włoskiego ;)
OdpowiedzUsuńkto by pomyślał, przecież bra brzmi tak szwedzko! :)
OdpowiedzUsuń