Językowy smaczek tygodnia #7: sowy na bagnie

Sowy są ostatnio wszechobecne: na zeszytach i notesach, na bluzach i koszulkach, na torebkach i plecakach, jako naszyjniki i pierścionki, a także dodatki we wnętrzach. Nie mam pojęcia, skąd wzięła się ta moda, ale właściwie sama stałam się jej ofiarą i kilka razy nie mogłam się powstrzymać przed kupieniem uroczych sowich akcesoriów. 

W szwedzkim natomiast funkcjonuje dość popularne powiedzenie, związane z sowami.

ana ugglor i mossen

czyli

wyczuwać sowy na bagnie

Ten, kto "wyczuwa sowy na bagnie", wyczuwa czyjeś niecne zamiary, ma wrażenie, że wokół dzieje się coś podejrzanego.

Czym sowy zasłużyły sobie na to, by w tym powiedzeniem stać się symbolem jakiegoś podstępu i zwiastunem niebezpieczeństwa? Najprawdopodobniej ptaszyska znalazły się w tym wyrażeniu przez przypadek! Językoznawcy tłumaczą, że wyrażenie to zostało zapożyczone z siedemnastowiecznego duńskiego idiomu ulve i mosen czyli... wilk na bagnach  (wilk rzeczywiście już prędzej kojarzy się  z czymś, czego należy się wystrzegać). Problem w tym, że w niektórych duńskich dialektach ulve wymawia się podobnie jak uller czyli sowa. Takie nieporozumienie często tłumaczy się też tym, że na początku XIX w. w Danii wytrzebiono wilki, więc brakowało niejako "punktu odniesienia". Od tamtego czasu językowo wypatruje się z podejrzliwością nie wilka, ale sów na bagnie.

źródło

"Przesłyszenie się" potrafi zrobić trwałe zamieszanie nie tylko w języku, ale nawet w kulturze. Podobno obchodzony niedawno Dzień Gofra powstał właśnie na skutek tego, że nazwę maryjnego święta Vårfrudagen przekręcono na Våffeldagen. Więcej o Dniu Gofra możecie poczytać na przykład u Polki w Szwecji.

Źródło:

http://www.bulldozer.nu/intryck/spraka11.html
http://sv.wikipedia.org/wiki/Ugglor_i_mossen